Helaas niet volledig scherp, maar dit is de enige zonsopkomst die ik heb meegemaakt in de woestijn (mét nog een randje maan). De overige ochtenden kwam de zon op achter de rotsen of sliep ik er doorheen - wel een erg decadent gevoel!
Uitzicht vanaf mijn slaapplek (weer eens wat anders dan de slaapkamer muren).
Saskia, genietend op een rots tijdens de lunchstop van dag 3.
Jamila (de kameel van Joyce) en Subhan, haar kameeltje van net 2 maanden oud. Jamila en Subhan liepen los met de kudde mee, onder begeleiding van Joyce en 'de kamelendokter'. Subhan kan pas na 4 maanden een teugel dragen en Jamila wordt voorlopig nog niet bezadeld zodat ze goed voor de kleine kan zorgen. Zowel de Bedoeienen als de overige kamelen waren erg beschermend richting moeder en kind. Asfur, de kameel van Marina is overigens de vader van Subhan, maar van vadergevoelens of herkenning was niets te merken (schijnt normaal te zijn bij kamelen).
Ik denk de kameel van de begeleider van Saskia en Erik, maar zeker weten doe ik het niet. Vond het gewoon een prachtige, markante kop, vandaar de foto.
Voedertijd - 's avonds kregen de kamelen te eten (overdag mochten ze onderweg wat grazen, de ene kameel wat langer dan de ander). Een erg koddig gezicht...
De Bedoeinen bereiden het avondeten. De lunch was de hoofdmaaltijd, 's avonds kregen we (plat) brood met linzensoep, brood met diverse dipjes of een spinazie prutje met ergens in de verte wat stukjes corned beef. En twee avonden was het groot feest met heerlijke vis of kip met aardappelen.
In de verte het landschap waar we vandaan kwamen. De kamelen steken links de pas in die naar beneden lijdt. Tijdens dergelijke passen begeleidden de Bedoeienen de kamelen, om struikelen en blessures te voorkomen.
En hier zicht op de bergpas naar beneden. Als je goed kijkt zie je links een kleinere kameel, wat een beeld geeft van de hoogte van deze pas.
Ach ja, wie zal dit wezen? :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten