foto's woestijnreis (4)

Het landschap op dag 6. Dag 6 was volgens Joyce de dag dat men chagrijnig kon worden omdat het een langere reisdag was en het uitzicht wat 'troostelozer' was. Persoonlijk hou ik wel van het desolate van zo'n woestijnlandschap, maar ik denk dat deze dag voor bijna iedereen in onze groep heel bijzonder was juist omdat je in zo'n leeg landschap volledig tot rust komt en helemaal 'leeg' raakt.
Aangezien Eish graag achteraan sjokte, was dit meestal mijn uitzicht tijdens de tochten. Mijn begeleider Mohammed, hier rechts in beeld, reed meestal achter me, zachtjes liedjes te zingen en de ene sigaret na de andere te roken. Op deze foto heeft hij het touw van mijn kameel vast, een zeldzaam moment, want Eish was zo rustig dat ik hem bijna alle dagen zelf kon berijden. Niet dat het veel voorstelt, want de kamelen kennen de route volledig, dus het enige wat ik af en toe deed was zijn hoofd bij het zoveelste lekkere snack-struikje vandaan halen en zelfs dat lukte niet altijd. Kamelen gaan lekker op hun eigen weg door, onverstoorbaar en rustig.
En dit was het uitzicht dat ik die 9 dagen had, zittend op mijn kameeltje. Ik zei toch dat hij pluizige oortjes had? :-)
Marina en Marjan worden wakker op dag 7, Sas heeft net koffie voor ons gehaald.

Wassen doe je met een nat doekje of een beetje mineraal water, tandenpoetsen idem ditto en verder bestond het ochtendritueel vooral uit het weer inpakken van je spullen, oprollen van je matje en ontbijten. We gingen ons verbazen dat we dat thuis allemaal in een half uurtje kunnen doen!
Marina Garden haalt koffie/thee voor ons. Wij sliepen op een paar meter afstand. Nooit gedacht dat ik me zo veilig zou voelen zo dichtbij zulke grote dieren. Zo zie je maar weer dat de kamelen in toeristische oorden die ik hiervoor heb meegemaakt waarschijnlijk een stuk minder goed behandeld werden en daardoor agressief en onberekenbaar waren.

Mijn kamelen begeleider Mohammed, bijgenaamd Elvis om hem te onderscheiden van de Mohammed van Marjan en omdat hij wel iets weg heeft van Elvis Presley in zijn jonge jaren. Elvis was 24-25 jaar oud, net verloofd en verder vooral stil/verlegen, tot de laatste paar dagen toen hij wat meer los begon te komen. Hij is een van de jongere broers van Jima', de begeleider van Marina. Vaste begeleiders bij de tocht zijn altijd Jima' en Elvis, Musa en zijn broer Machmud. De overige Bedoeinen worden per toerbeurt geselecteerd, zodat dit stukje werkgelegenheid de hele stam ten goede komt.

Onze laatste overnachting, aan het strand, waar het meteen een stuk klammer/vochtiger werd en we ineens gingen zweten. Wel even fijn om op deze wijze te wennen aan het verlaten van de woestijn en niet meteen het drukkere Dahab in te hoeven gaan. Dahab ligt overigens op de achtergrond, aan het lange stuk dat uitsteekt. Onze laatste tocht ging dus over een kustpaadje, waar we volop tegenliggers tegenkwamen in de vorm van dagjestoeristen die een half uurtje op een kameel mochten rijden. Pfff...

Marjan na haar massage. Na de woestijnreis trakteerden we onszelf op een zeer professionele en ook zalige massage in Dahab.

Een deel van de groep tijdens een dagtripje naar het Catharinaklooster (waar de braamstruik van Mozes zou hebben gestaan) en Mount Sinai (de berg waar Mozes de stenen tafelen ontving). Vier van de groep hebben de berg beklommen, de overigen van ons waren voor niets meegegaan want het klooster bleek ineens dicht te zijn voor een kerkelijk feest :-) Gelukkig geen verloren dag want het was weer heerlijk om met de auto door de woestijn te rijden en weer even terug te zijn. Laatste dag van de vakantie.